Ranković nije imao puno toga da kaže

Ovog mjeseca navršava se ravno pola vijeka od Četvrtog (Brionskog) plenuma CKSKJ, na kojem je smijenjen dotadašnji potpredsjednik SFRJ i sekretar CKSKJ Aleksandar Ranković. U intervjuu za Dane istoričar i saradnik beogradskog Instituta za noviju srpsku istoriju objašnjava u kakav se istorijsko-političko-identitetski kontekst danas smješta nekadašnji svemoćni šef jugoslovenske UDBA, da li je Ranković bio srpski nacionalista ili mu je to naknadno “dopisano” i kakve će posljedice po srpsko i hrvatsko društvo imati rehabilitacija Draže Mihailovića, Milana Nedića i Alojzija Stepinca

“Osnovne istorijske činjenice o Brionskom plenumu su, u zanatskom smislu, rekonstruisane. Ipak, ostaje pitanje na koji način srpsko društvo danas percipira ulogu Aleksandra Rankovića i u kakav ga novi istorijsko-političko-identitetski kontekst smešta”, kaže dr. Srđan Milošević. “Kao istorijska ličnost, Ranković se u Srbiji smešta u kontekst nacionalnog pomirenja, koji podrazumeva pokušaj uspostavljanja svojevrsne neistorične ravnoteže, u kojoj bi se, uprkos snažnom i gotovo histeričnom talasu antikomunizma devedesetih i početkom dvehiljaditih, svi Srbi ipak nekako našli na ‘pravoj strani istorije’. Doduše, Ranković je tu stranu zauzeo ranije, što dokazuju i inicijative za podizanje njegovog spomenika, ali i zanemarivanje onoga što je do juče spadalo u korpus optužbi na njegov račun. Tu pre svega mislim na Rankovićevu ulogu oko Golog otoka, kao i činjenicu da je bio ‘duša’ UDBA”

DANI: Koliko je Ranković interesantan kao tema u ostalim postjugoslovenskim društvima?

MILOŠEVIĆ: Osim na Kosovu, ne preterano. Možda i zato što je, u političkom smislu, rano smenjen, što znači da se veliki deo onoga što je neposrednije vezano za jugoslovensku krizu devedesetih događalo nakon njegove smene.